วันที่ 20 ธันวาคม 2567 ผู้สื่อข่าวได้รับเรื่องร้องทุกข์จากนาย วิพันธ์ มณีวัฒน์ อายุ 68 ปี ว่า ตนเองและกลุ่มชาวบ้าน รวม 4 ครัวเรือนเกือบ 20 ชีวิต ถูกบังคับคดีไล่ที่รื้อบ้านได้รับความเดือดร้อนทั้งมีพยานหลักฐานการอยู่อาศัยมาตั้งแต่บรรพบุรุษ จึงได้ลงพื้นที่ไปพบกับนาย วิพันธ์ มณีวัฒน์ หรือ ลุงพันธ์ ซึ่งพิการทางสายตา(ตาบอด)พร้อมกับกลุ่มชาวบ้าน หมู่ 4 ต.หนองยาว อ.เมือง จ.สระบุรี โดย นาย วิพันธ์ ได้นำผู้สื่อข่าวไปยัง บริเวณบ้านหลังเก่าที่มีคำสั่งให้รื้อถอน เมื่อเข้าไปพบว่าภายในมีหญ้าและต้นไม้ขึ้นปกคลุมรกร้าง แต่ยังสามารถเห็นร่องรอยพื้นที่สิ่งปลูกสร้างเดิมได้อย่างชัดเจน พบว่ายังมีซากกำแพงและเสาบ้านที่เป็นปูนยังคงเหลืออยู่ เมื่อกลุ่มผู้ที่โดนขับไล่ออกจากบ้านตัวเองได้เข้าไปในพื้นที่เดิมถึงกับน้ำตาคลอเมื่อได้เห็นสิ่งที่ต้องสูญเสียไปโดยไม่ชอบธรรม
นางบุญเรืองและนางหนูเปลี่ยน ได้เล่าให้ผู้สื่อข่าวฟัง เมื่อเดินเข้าไปยังบริเวณบ้านหลังเก่าที่เคยอยู่อาศัยลักษณะบ้านเก่าก็ขั้นล่างจะเป็นห้องครัวกับห้องน้ำ ข้างบนเป็นไม้ โดนรื้อไปหมดเลย เสียดายแล้วก็เสียใจมากเพราะอยู่มาตั้งแต่เกิด ญาติอีกคนบอกว่าเสียใจมากใจหายไม่คิดว่าจะต้องโดนย้ายอยู่มาตั้ง50-60ปี ย้ายออกจากบ้านหลังเก่าไปตั้งแต่ปี62 เราก็กลัวว่าถ้าเราไม่ย้ายเขาจะมายึดบ้าน บ้านก็ยิ่งไม่มี ที่ดินก็ยิ่งไม่มี ภายใน30วันถ้าเราไม่รีบขนของออก เดี๋ยวถ้ามีหมายศาลมาแปะ เราจะย้ายออกไม่ได้ เราก็กลัวจะไม่ได้อะไรออกไป ส่วนพื้นที่ของเขาตรงนู้น และของเราบริเวณนี้ แต่เขายึดที่ไปหมดแล้ว ของเขาพื้นที่เขาแค่37ไร่168ตารางวา และในโฉนดที่เขาทำขึ้นมาใหม่ มัน40ไร่168ตารางวา เท่ากับเขาครอบมาที่ของเรา แต่ตอนที่เขามาวัดที่ หนูก็อยู่ด้วยแต่เขาบอกเขาไม่เอา พวกหนูก็คิดว่าพื้นที่ของเขามีแค่นั้นคงไม่เอาที่ของเราไปด้วย เขาวัดเลยไปคลองนู้น ลางานลาการมาตัดต้นไม้ เขาก็เป็นคนธรรมดานี่แหละแต่เขาแค่มีที่ดิน เขาก็หาชายที่ดินไปเรื่อย เขามีที่ดินเยอะมีเป็น30ไร่ และเขาก็ขายกินหมด เคยไปคุยกับเขาแล้วแต่ทีนี้เขาได้เสียชีวิต เสียชีวิตกันทั้งครอบครั้ว เขาเอาที่ของเราไปแล้วน่าจะไม่เกิน2ปี ส่วนตรงนี้เป็นชื่อของหลาน หลานน่าจะเอาตามนั้นแหละ เคยไปคุยแล้วไปขอซื้อที่ดินเขาบอกอย่าขายให้แพงนะ และเขาบอกมาว่ากูไม่ขายกูหมดไปเยอะแล้ว เมื่อก่อนกูจะขายให้แต่มึงไม่เอา ก็ตอนนั้นทนายบอกไว้ว่าเรื่องอะไรเราจะเอาตังของเราไปซื้อที่ของเรา ทนายไม่ให้ซื้อ ให้ต่อสู้ แต่ทนายไม่สู้ให้เรา ทางศาลก็ให้ถอนทนายก่อน จนเลื่อนผ่านไปเป็นปีๆ พูดไปเดี๋ยวก็หาว่าใส่ร้ายเขา แต่ทนายเขาไม่แนะเรา
ลุงพันธ์ ได้เล่า ให้ผู้สื่อข่าวฟังถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่า เนื่องจากเมื่อประมาณปี 2549 มีโครงการเดินสำรวจออกโฉนดที่ดินทั่วทั้งจังหวัดชาวบ้านทั้ง 4 ครัวเรือน นำหลักฐานไปแจ้งสิทธิ์เพื่อขอออกโฉนดแต่ทางราชการแจ้งว่าเป็นที่สาธารณะออกโฉนดให้ไม่ได้แต่กลับ ออกให้แก่บุคคลหนึ่งตามโฉนดดั้งเดิมของปี ร.ศ.131(หรือพ.ศ.2455) ซึ่งเป็นของบรรพบุรุษทั้ง 4 ครัวเรือน จากนั้นลุงพันธ์และกลุ่มชาวบ้าน ผู้เดือดร้อน ได้พยายามยื่นหลักฐานขอออกโฉนดที่ดินอีก ปรากฏว่าทางราชการแจ้งว่าใบแจ้งสิทธิ์ดังกล่าวอยู่ในโฉนดที่ดินบุคคลอื่นจึงออกให้ไม่ได้ ต่อมาปี 2551 ชาวบ้านทั้ง 4 ครัวเรือนจึงถูกบุคคลซึ่งออกโฉนดที่ดินทับ ฟ้องขับไล่เมื่อชาวบ้านดังกล่าวร่วมกันดิ้นรนร้องทุกข์ต่อหน่วยงานราชการต่างๆเพื่อขอความช่วยเหลือบรรเทาทุกข์แต่ไม่ได้รับการเหลียวแล จึงร่วมกันต่อสู้คดีด้วยความยากจนโดยลำพังและแพ้คดีไปเมื่อปี 2562 สร้างความเดือดร้อน ทุกข์เข็ญ ต้องขวนขวายหาที่พักพิงและเลี้ยงชีพเพื่อประทังชีวิตทั้งครอบครัว ประกอบกับช่วง โรคระบาดโควิด-19 ก็กระหน่ำซ้ำซัดทำให้ชาวบ้านดังกล่าวต้องประสบชะตากรรมยากแค้นแสนสาหัส เรื่อยมาบางคนสูญเสียดวงตา เงินทองที่รวบรวมได้มาต้องหมดไปกับการต่อสู้ดิ้นรนหาคนช่วยเหลือมากว่า 15 ปี จึงได้รวมตัวกันมาร้องทุกข์ขอความเป็นธรรมต่อสื่อมวลชนไห้ลงพื้นที่ตรวจสอบพบว่าที่ดินกว่า 7 ไร่ของชาวบ้านที่ถูกขับไล่มีสภาพรกร้างไม่ได้ทำประโยชน์แต่อย่างใด แต่มีร่องรอยซากบ้านเรือน ถูกทุบทิ้งพังเสียหายหญ้าขึ้นวัชพืชปกคลุมเป็นป่า เสาไฟฟ้าและท่อน้ำประปาถูกทิ้งร้างแต่มีถนนดินที่ชาวบ้านใช้สัญจรผ่านไปห้วยหนองเขื่อนช้าง โดยชาวบ้าน ที่ได้รับความเดือดร้อน ขอให้สื่อมวลชนช่วยนำเสนอ ความเดือดร้อนทุกข์ยากเพื่อขอความเป็นธรรมด้วย
ต่อมานายอารักษ์ วรวัฒน์ ทนายความที่ปรึกษา พร้อมด้วย ลุงพันธ์ และกลุ่มชาวบ้านที่ได้รับความเดือดร้อน พากันเดินทางมายังสำนักงานที่ดินจังหวัดสระบุรี เพื่อขอเข้าพบนายโชติ เกิดขุมทอง ที่ดินจังหวัดสระบุรี เพื่อร้องขอความเป็นธรรมให้มีการตรวจสอบการรังวัดที่ดินย้อนหลัง เนื่องด้วยปัญหาที่เกิดขึ้นทั้งหมด มาจากการที่เจ้าหน้าที่ได้ไปขอรังวัดเมื่อปี 51-52 โดยรังวัดพื้นที่ข้างเคียง จำนวน 37 ไร่ แต่พอมีการออกโฉนด ที่ดินของตนกลับหายไปรวมอยู่กับของที่ข้างเคียงแทน ซึ่งนายโชติ เกิดขุมทอง ที่ดินจังหวัดสระบุรี หลังจากได้รับฟัง จึงใด้รับเรื่องเพื่อให้เจ้าหน้าที่ทำการตรวจสอบ หาข้อเท็จจริงต่อไป
นายอารักษ์ วรวัฒน์ ทนายความ เล่าว่า ผมพาผู้เสียหายทั้ง5คนที่ถูกไล่ที่โดยไม่เป็นธรรม มาขอให้สำนักเจ้าที่ที่ดินตรวจสอบว่า ทำแผนที่ถูกต้องโดยข้อกฎหมาย โดยข้อเท็จจริงหรือไม่ ซึ่งทางเราได้ตรวจสอบเอกสารของสำนักงานที่ดินครบ ปรากฏว่ามีการเปลี่ยนแปลงแผนที่ ทำให้คลองหายไปแล้วก็ที่ดินของชาวบ้านหายไปด้วย ท่านสำนักงานที่ดินจังหวัด ท่านก็แนะนำให้ทำคำร้องเพื่อที่จะได้ไปตรวจสอบให้ชัดเจนว่า การออกโฉนดแปลงนื้คือการหลอกโฉนดพื้นที่ตรงนี้บังคับที่ชาวบ้านจริงหรือไม่ แล้วทีนี้ชาวบ้านเขาก็เลยขัดค้างว่านี้ที่ดินของเรา คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะเอาไป เขาก็เลยไปฟ้องกับศาล แล้วก็ให้สำนักงานที่ดินส่งเจ้าหน้าที่ไปลางวัด ก็ปรากฎว่าไปทำลางวัดพื้นที่ไปครอบของชาวบ้านจริง โดยที่เขาไม่ได้ระบุเลยว่าโฉนดที่ดินตรงนั้น37ไร่ แต่ตอนที่เขาทำแผนที่เป็น40ไร่กว่า มันเพิ่มมาได้ยังไง3ไร่กว่า ไม่มีทางทักทวงกันอยู่ในกระบวนการของศาล พอทีนี้ชาวบ้านเขาเดือดร้อน ไม่มีใครช่วยเขาได้ ลุงเขาก็ตาบอดด้วยรองเท้าก็ไม่ใส่ด้วย เขาไปร้องเรียนกับหน่วยงานของรัฐ แต่หน่วยงานของรัฐทุกคนต่างกลับให้ส่งมาที่สำนักงานที่ดินจังหวัดตรวจสอบ ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นที่เขาทำเหตุ แล้วก็ส่งมาให้สำนักงานที่ดินตรวจอีกเขาก็บอกออกโดยชอบแล้ว เขาก็ปล่อยให้ชาวบ้านทุกคนรอมาตั้ง16-17ปีแล้ว ทางชาวบ้านไปร้องที่สื่อ สื่อก็เลยมาตรวจสอบ ผมก็เลยได้มาตรวจสอบด้วย ทีแรกปรากฏอยู่แล้วแหละว่าแผนที่มันผิดพลาด ผมก็เลยให้ทางชาวบ้านยื่นหนังสือไปขอทางสำนักงานที่ดินจังหวัดช่วยตรวจสอบหน่อย ว่าทำให้มันถูกต้อง ในเมื่อการที่ออกสื่อที่ชาวบ้านเขาเดือดร้อนแล้ว ทางรัฐก็มีหน้าที่ต้องตรวจสอบได้ข้อยุติโดยเร็วและก็โดยเป็นธรรมด้วย แต่ปรากฏว่าปี1ผ่านไปแล้วก็ไม่เห็นว่ามีอะไรคืบหน้าเลย ชาวบ้านก็เลยร้องขึ้นมาอีก ผมก็เลยต้องมาสานต่อ ตอนที่ศาลบอกให้รื้อนี้ผมยังไม่ทราบ ผมก็เลยมาขอตรวจสอบทั้งหมดเมื่อวันที่13นี้เองที่ผ่านมา
นาย วิพันธ์ มณีวัฒน์ หรือ ลุงพันธ์ ซึ่งพิการทางสายตา(ตาบอด) เล่าว่า ที่อยู่กันแถวนี้จะมีบ้านอยู่ทั้งหมด 4 หลัง ที่ผ่านมาเคยไปร้องเรียนศูนย์ดำรงค์ธรรม ร้องผู้จัดการแผ่นดิน ไปสภาทนายความ ไป อบต. ไปหลายที่เลยครับ หลายหน่วยงานที่ไป เค้าบอกว่าที่เราออกโฉนดไม่ได้เพราะที่ของเราเป็นที่ดินสาธารณะ เค้าออกไม่ได้ แต่พวกนั้นเค้าออกได้ ตอนนี้พวกลุงก็ยังสงสัยอยู่ เวลาลุงออไม่ได้ แต่คนที่ข้างเคียงทำไมออกมาได้ โดยออกฉโนดมาคร่อมที่ของเราและขับไล่ด้วย ลุงว่าลุงจะความเป็นธรรมกับสื่อ เพราะสื่อเป็นกระบอกเสียงของประชาชน เคยทำให้คดีต่าง ๆ รับความเป็นธรรมเยอะแล้ว ผมก็เลยคิดว่า ทางเลือกสุดท้ายของลุงก็ต้องเป็นสื่อ ผมก็เลยดีใจ ว่าจะพาชาวบ้านฝ่าฟันอุปสรรคไปได้ เพราะไม่มีที่อยู่อาศัย เดือดร้อนมากตอนนี้ ผมก็หวังว่าพึ่งสื่อนี่คือหน่วยงานสุดท้าย หวังว่าที่จะเข้าถึงได้ สื่อมีหน้าที่ช่วยเหลือประชาชนอย่างแท้จริงโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนแต่อย่างใด ดีกว่าหน่วยงานราชการบางหน่วยที่ผ่านมา เพราะเค้าไม่ยอมช่วยเหลืออะไรเลย
นาง บุญเรือง เรียงวงค์ อายุ 67 ปี ( 1 ในกลุ่มชาวบ้านที่เดือดร้อน) เล่าว่า ตอนนี้ตนเองไร้ที่อยู่ โดนขับไล่ที่ เค้าบอกว่าพวกเธอออกจากผืนดินแถวนี้ ไปหาที่อยู่ใหม่ได้แล้ว ความรู้สึกตอนนั้นท้อแท้ สลดหัวใจ เราจะไปอยู่ที่ไหนกันดี เงินก็ไม่มีไปซื้อที่ เพราะที่ดินเดี๋ยวนี้มันแพง คิดจนกินไม่ได้ นอนไม่หลับ จนกระทั่งไปที่ทำงาน พี่ทำงานอยู่ที่ร้านขายรถยนต์ ก็เลยปรึกษาเขา ซึ่งเค้าก็บอกไม่เป็นไร ถ้าไม่มีที่อยู่ มาอยู่ที่ร้านนี้ก็ได้ คือเราทำงานอยู่กับเขา เขาก็อุปถัมภ์ ลุงพันธ์เค้าก็บอกว่าพี่ก็ฟังวิทยุเค้าแนะนำ ให้ไปหน่วยงานนู้นหน่วยงานนี้ เค้าแนะนำพี่ก็ไปเพราะว่าเค้าตาไม่ดี ส่วนพี่ตาดี ไปตรงนั้นก็ไม่ได้ ไปตรงนี้ก็ไม่ได้ จนพี่ท้อแล้ว จนกระทั่งเดือนที่แล้ว ลุงพันธ์ ไปปรึกษาพี่ บอกว่าฟังจากวิทยุมา ว่ามีสื่อมวลชนจะไปติดต่อทางนี้ ชวนพี่ไป แต่พี่ท้อพี่เหนื่อยแล้ว เพราะถ้าพี่หยุดงานพี่ก็ไม่ได้เงิน เค้าเลยไปเองเหมาแท๊กซี่ไป ทั้งๆที่ตาก็ไม่ดี ลุงพันธ์เค้ายังอยากจะสู้อยู่แต่พี่ก็ท้อ เธอลองไปดู ถ้ายังไงแล้วมาว่ากันอีกที พอไปติดต่อทางสื่อ สื่อก็บอกว่าจะมา เมื่ออาทิตย์ที่แล้วสื่อไม่ว่าง แต่มาวันนี้พวกพี่ก็ดีใจ ที่สื่อมาสอบถาม มาดูแล มาดูเอกสาร ว่าเอกสารนี้น่าจะเดินหน้าได้ พี่ก็มีความหวังขึ้นมาอีก เพราะว่าสื่อก็ให้กำลังใจกับพวกเรา ทั้ง ๆ ที่พวกเรามันหมดกำลังใจไปแล้ว คือคิดว่าหมดแล้ว ไม่เหลืออะไรแล้ว แต่ถ้าถามว่าอยากกลับมาอยู่ที่เดิมไหม อยากกลับมา เพราะที่เดิมเนี่ย ครอบครัวเราอยู่กันมาตั้งแต่เรายังไม่เกิด ตั้งแต่ปู่ย่าตายายและสืบทอดกันมา ทุกวันนี้เราก็ต้องดิ้นรนเก็บเงินไปหาซื้อที่อยู่ ซื้ออะซื้อได้ แต่เราก็ยังผ่อนเค้าอยู่ เราก็ไม่รู้จะผ่อนหมดตอนไหน ชั่วลูกชั่วหลาน ถ้าหากว่าสื่อช่วยชี้ทางหรือช่วยเหลือให้พวกเราได้ที่กลับมา ก็ต้องขอบคุณสื่อมาก ๆ ที่มาวันนี้ พี่และเพื่อนบ้านทุกคนดีใจมากที่มาให้กำลังใจกัน
หิรัญยวัต อธิวัฒน์เดชากร / สระบุรี
Discussion about this post