ปราจีนบุรี พ่อน้ำตาซึมยกที่ดินให้ลูกสาวถูกฟ้องขับไล่

วันที่ 20 มค.65 ผู้สื่อข่าวประจำจังหวัดปราจีนบุรีได้รับเรื่องร้องทุกข์จากนายจำนงค์ พูลแข อายุ 79 ปี บ้านเลขที่ 4 หมู่ 8 ต.ลาดตะเคียน อ.กบินทร์บุรี จ.ปราจีนบุรี ว่าตนเองพร้อมลูกสาว 4 คนถูกลูกสาวคนที่ 5 ฟ้องขับไล่ที่อยู่อาศัย นายจำนงค์กล่าวว่า แต่งงานกับนางวงษ์ พูลแข เมื่อประมาณปีพ.ศ. 2505 มีลูกด้วยกัน 6 คนต่อมาได้ซื้อที่ดินเพิ่มเติมจากนางสร้อย บุญมีสนม อีก 6 ไร่ 2 งาน 90 ตารางวา โดยอาศัยอยู่กับบุตรทุกคนอยู่ด้วยกันที่บ้านเลขที่ 4 ม.8 กระทั่งลูกบางคนมีครอบครัวกันบ้างแล้ว พ.ศ.2540 ลุงจำนงค์มีภรรยาใหม่ 1 คนและอยู่กินกันโดยไม่ได้จดทะเบียนสมรสมีลูกด้วยกัน 2 คนแต่ยังคงไปมาดูแลป้าวงษ์และลูกทุกคนตลอดมาวันสงกรานต์ปี2546 ตนได้มาร่วมทำบุญฉลองปีใหม่ของไทยที่วัดโคกมะม่วงเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้กับบรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้ว ลูกทุกคนก็มากันพร้อมหน้า ป้าวงษ์ภรรยาได้ปรึกษากับลุงจำนงค์ว่าลุงจำนงค์มีลูกอีก 2คนกับภรรยาใหม่ มีที่ดินอยู่แปลงเดียวลูกๆก็ปลูกบ้านอยู่อาศัยในที่ดินแปลงนี้ ต่อไปในภายภาคหน้าแก่เฒ่ามาจะมีปัญหาได้ ขอให้ลุงจำนงค์แบ่งแยกโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินตามโฉนดเลขที่ดิน24670 ให้ลูกทุกคนเท่าๆกันจะได้ไม่มีปัญหาในภายภาคหน้าลุงจำนงค์ก็ตกลงด้วย

ช่วงเย็นวันสงกรานต์วันนั้นเรียกลูกทุกคนมาปรึกษากันตามที่ภรรยาบอก ขอให้พ่อแบ่งแยกโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินให้ลูกทุกคนซึ่งในเวลาดังกล่าวลุงจำนงค์บอกว่ามีงานต้องทำหลายอย่างไม่มีเวลาดำเนินการแบ่งแยกให้ได้จึงปรึกษากับลูกทุกคนว่า พ่อจะโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินแปลงดังกล่าวใส่ชื่อนายสมพงษ์ลูกชายคนโตกับนางนภาพรลูกสาวคนเก่งคนที่ 5 ไว้แทนพ่อเพื่อแบ่งแยกกรรมสิทธิ์ให้แก่ลูกทุกคนเท่ากัน ลูกลูกทุกคนก็ตกลงด้วย

แต่นายสมพงษ์ลูกคนโตบอกกับพ่อแม่และน้องๆว่า ตนเองต้องขับรถบรรทุก 10 ล้อของตนเองรับจ้างขนส่งสินค้าทุกวันจะกลับบ้านเดือนละ 2-3 วันเท่านั้นไม่มีเวลาในการแบ่งแยกที่ดินให้พี่น้องทุกคนเกรงว่าจะขัดข้อง ขอให้พ่อโอนกรรมสิทธิ์ในที่ดินใส่ชื่อนางนภาพร รัตนอัมพร ซึ่งน้องสาวคนนี้เป็นคนเรียนสูงกว่าพี่น้องทุกคนให้ทำหน้าที่แบ่งแยกกรรมสิทธิ์ที่ดินให้น้องทุกคนได้จะสะดวกกว่าซึ่งทุกคนตกลงด้วยขณะนั้นทุกคนไว้ใจและเห็นดีด้วย ลุงจำนงค์จึงได้นัดเวลาว่างเพื่อดำเนินการโอนที่ดินใส่ชื่อลูกสาวแทนตามที่ตกลงกันไว้ณสำนักงานที่ดินจังหวัดปราจีนบุรีสาขากบินทร์บุรี ได้มีการโอนกรรมสิทธิ์ในที่ดินตามโฉนดที่ดินในวันที่ 10 กพ.47

ต่อมาลุงจำนงค์เพิ่งมาทราบเมื่อไปคัดถ่ายรับรองเอกสาร ร.10 ในการแจ้งโอนกรรมสิทธิ์ที่ดิน ขณะนั้นนางวันเพ็ญ ลูกสาวคนที่ 3 ได้ปลูกบ้านอยู่ในที่ดินแปลงดังกล่าว และลุงจำนงค์ได้ปลูกบ้านให้นายภูษิต ลูกชายคนที่ 2 และบ้านลูกที่เหลือก็ปลูกอยู่ในที่ที่ซื้อเพิ่มจากยายสร้อย ลุงจำนงค์ได้นัดวันเวลาว่างเพื่อดำเนินการโอนโฉนดที่ดินแปลงดังกล่าวใส่ชื่อลูกสาวคนที่ 5 ไว้เพื่อทำหน้าที่แบ่งแยกกรรมสิทธิ์ให้แก่พี่น้องทุกคนตามที่ตกลงกัน ณ สำนักงานที่ดินจังหวัดปราจีนบุรีสาขากบินทร์บุรี ได้มีการโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินตามโฉนดที่ดินให้จำเลยมีชื่อเป็นเจ้าของแทนบิดาในวันที่ 10 กพ.47

ต่อมาทุกคนได้ทวงถามนางนภาพรทุกครั้งที่กลับมาเยี่ยมพ่อแม่ได้รับคำตอบว่าไม่ว่างให้อยู่กันไปก่อน ลูกทุกคนไม่ว่าอะไรเพราะเห็นว่าเป็นพี่น้องพ่อแม่เดียวกันและพ่อแม่ก็ยังมีชีวิตอยู่ กระทั่งนายสมพงษ์ พี่ชายคนโตเสียชีวิต พี่น้องทุกคนก็ทวงถามนางนภาพร ซึ่งได้รับคำตอบว่ายังไม่ว่างให้อยู่กันไปก่อนปีพ.ศ.2563 ได้ถามถึงเรื่องที่ดินพี่จะแบ่งแยกให้พี่น้องทุกคนจะแบ่งแยกกันได้หรือยังนางนภาพรบอกว่ายังไม่ว่าง ลุงจำนงค์บอกลูกสาวว่าขอให้แบ่งกันให้เสร็จตามที่ตกลงกันไว้ถ้าไม่ว่างก็มอบอำนาจให้พ่อทำหน้าที่แบ่งแยกให้ก็ได้ตอนนี้พอมีเวลาว่างแล้ว นางนภาพรไม่ตอบ

ปลายปี 2563 มีทนายความมาดูที่ดินจากการสอบถามทราบว่านางนภาพรมอบหมายให้ทนายมาดูที่ดินลุงจำนงค์ได้พาลูกๆมาพบและร้องกับพนักงานอัยการฝ่ายช่วยเหลือทางด้านกฎหมายแก่ประชาชนเพื่อช่วยไกล่เกลี่ย นางนภาพรได้ปฏิเสธการมาเจรจาไกล่เกลี่ยให้ทนายดำเนินการไปตามกฎหมาย โดยนางนภาพรให้พี่น้องที่ปลูกบ้านอยู่ในพื้นที่ทำสัญญาเช่าอยู่อาศัยตามความต้องการของนางนภาพร หากไม่ทำการเช่าพื้นที่อยู่จะทำการฟ้องขับไล่ออกจากพื้นที่ดังกล่าวเพราะเป็นที่ของนางนภาพรอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ลุงจำนงค์และลูกทุกคนร่วมกันครอบครองที่ดินดังกล่าวตลอดมาใช้เป็นที่อยู่อาศัย จากนี้ไปไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอยากจะฝากเตือนไว้เป็นอุทาหรณ์หากถูกขับไล่ก็จะถือว่าเป็นเวรกรรมที่ตนและลูกต้องเผชิญ ขณะนี้ตนเป็นมะเร็งผ่าตัดอาการไม่สู้ดีนักหากขับไล่ไม่รู้ว่าลูกๆจะไปอยู่ที่ไหน แค้นใจที่ลูกสาวทำแบบนี้หลงไว้ใจมาโดยตลอดลูกสาวไม่เคยหันหน้ามาคุยและพูดความจริงให้กับพ่อแม่และพี่น้องได้รับทราบเลย