เมื่อวันที่ 20 มีนาคม 2566 ผู้ช่วยศาสตราจารย์สันติสุข แหล่งสนาม ภาควิชาทัศนศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์และวัฒนธรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม เปิดเผยว่า หุ่นฟางตัวนี้มีชื่อว่า “น้องกระต่ายปรารถนา” ที่มาของชื่อ คือปีนี้เป็นปีกระต่าย หรือปีเถาะ อยากทำให้เป็นจุดเริ่มต้นของการสร้างสีสันให้กับพื้นที่ในมหาวิทยาลัยมหาสารคาม ซึ่งเชื่อมโยงกับพื้นที่ตรงนี้เป็นสวนหย่อมที่มหาวิทยาลัยกำลังปรับปรุงพัฒนา ให้เป็นแหล่งพักผ่อนหย่อนใจของนิสิตบุคลากรและผู้แขกผู้มาเยือน
สำหรับแนวคิดในการออกแบบคือ มีไอเดียว่าจะทำกระต่ายอย่างไรที่ไม่เคยเจอในบริบทที่เป็นจริง เรียกง่าย ๆ ว่า กระต่ายในจินตนาการ ทำให้ดูน่ารัก เป็นการ์ตูน มีหูที่ใหญ่มาก และดูโดดเด่น วัสดุที่นำมาใช้เป็นวัสดุในพื้นถิ่น วัสดุทางการเกษตรที่เหลือหลังการเก็บเกี่ยว คือ ฟาง ส่วนที่นำมาเป็นสีสันคือเศษผ้าที่เหลือจากการปักเย็บของชาวบ้านในชุมชน ที่ตัดผ้าไหมผ้าไทย
น้องกระต่ายปรารถนา มีความสูง 4 เมตร กว้าง 3 เมตร มีอาจารย์นิสิต และชาวบ้านในชุมชนใกล้เคียงมาร่วมเรียนรู้และช่วยกันผูกฟาง ใช้เวลาประกอบจากโครงสร้างเหล็กจนถึงการผูกมัดฟาง ประมาณ 1 เดือน และช่วยกันการเคลื่อนย้ายจากคณะ โดยใช้ล้อเลื่อนมาบริเวณจุดที่ตั้งแสดง
ผลงานประติมากรรมหุ่นฟางชิ้นนี้ เกิดขึ้นภายใต้โครงการ “กิจกรรมหุ่นฟางและวัสดุท้องถิ่นอีสานเพื่อพัฒนามูลค่าเพิ่มด้วยกระบวนการสร้างสรรค์เอกลักษณ์ใหม่จากวัตถุดิบวัฒนธรรมชาวนา” โดยภาควิชาทัศนศิลป์ คณะศิลปกรรมศาสตร์และวัฒนธรรมศาสตร์ ผู้ที่สนใจสามารถชมต้นแบบหุ่นฟางน้องกระต่ายปรารถนา ได้ที่ลานสนามหญ้าแยกไฟแดง หน้าคณะสาธารณสุขศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป
ทีมข่าว//มหาสารคาม
Discussion about this post